Is intellekt een entiteit waar je geen vat op hebt of is intellekt iets groeiends dat je kunt beïnvloeden?
Aangetoond is dat mensen ( en organisaties) die hun prestaties opvatten als een bewijs van de entiteit die ‘intelligentie’ wordt genoemd, zich doorgaans op prestatie-doelen richten. Een andere naam voor dit soort doel is ‘ego-doel’. Presteren is voor deze mensen niet gewoon een vaardigheid maar het is een belangwekkende uiting van hun ego. Als je het intellekt eenmaal zo bekijkt wordt presteren een enorm risico en zet het je hele gevoel van eigenwaarde op het spel. Geen wonder dat deze mensen ervoor terug schrikken om hun schitterende intelligentie op de proef te stellen. Deze mensen richten zich voortdurend op het verslaan van anderen, op de eerste zijn. En als ze niet zeker weten dat ze anderen kunnen verslaan, mijden ze de wedstrijd.
Mensen ( en organisaties ) die niet lijden onder de vloek van zulke entiteitgerichte egodoelen, zijn niet prestatiegericht maar ze zijn ‘leergericht’. Hun doel bestaat uit het oplosssen van de moeilijke vragen die hen worden gesteld. En als niet meteen het goede antwoord wordt gevonden worden ze niet angstig en somber maar halen diep adem en concentreren zich nog beter, misschien zelfs met een schittering in hun ogen.
De kwetsbaarheid van het doel gerichte ego is in hersenscans aan het werk te zien. De hersenen van mensen die in groei geloven, zuigen feedback gretig in zich op, en dat werpt vruchten af bij het verbeteren van ’scores’. Bij mensen die in de entiteit geloven, zijn de hersenen zo druk bezig met de bedreiging van hun ego, dat ze de feedback die hen had kunnen helpen om het de volgende keer beter te doen niet goed tot zich door lieten dringen.
Toch is die reactie niet onvermijdelijk of ‘ingebakken’. Het is gewoon een overtuiging en overtuigingen kunnen veranderen. Soms snel en moeiteloos.
( Bron: Het Winnaar Effect van professor in de neuropsychologie, Ian Robertson )